Jak wyliczyć wynagrodzenie chorobowe?

Wynagrodzenie chorobowe to świadczenie pieniężne należne pracownikowi, który jest czasowo niezdolny do wykonywania pracy z powodu choroby. 

Świadczenie chorobowe przypisane jest do osób pozostających w stosunku pracy, czyli zatrudnionych na umowę o pracę. Nie należy się ono więc ani zleceniobiorcy ani osobie współpracującej w oparciu o umowę o dzieło. Wynagrodzenie chorobowe to przywilej ograniczony czasowo. Oznacza to, że pracodawca finansuje okres choroby do wysokości 33 dni w danym roku kalendarzowym lub 14 dni w przypadku osób, które ukończyły 50 rok życia. Istnieją dwie wysokości wynagrodzenia chorobowego (80% lub 100%). 

Nie zawsze wynagrodzenie chorobowe należy się jednak pracownikowi od pierwszego dnia trwania niezdolności do pracy. Istotne w tym przypadku jest nieprzerwane podleganie ubezpieczeniu chorobowemu. 

Przy obliczaniu wynagrodzenia chorobowego w pierwszej kolejności należy ustalić jaka wysokość przysługuje na dane zwolnienie lekarskie. Następnie ustala się podstawę brutto, od której wylicza się podstawę netto, a w oparciu o nią oblicza się dniówkę chorobową i mnoży przez liczbę dni chorych, za które pracownik ma prawo otrzymać wynagrodzenie. 

Podstawa brutto naliczana jest poprzez wyliczenie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia pracownika, biorąc pod uwagę okres 12 miesięcy wstecz.

Odwiedź również naszą stronę główną!

Wygaśnięcie stosunku pracy

Rozwiązanie umowy o pracę może zostać dokonane w przypadku wygaśnięcia stosunku pracy. Mowa tutaj o zakończenia stosunku pracy z mocy prawa. Sytuacje uprawniające do wygaśnięcia umowy o pracę:
– upływ trzymiesięcznej nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania,
– śmierć pracownika,
– śmierć pracodawcy,
– niezgłoszenie przez pracownika powrotu do pracy w ciągu 30 dni po odbyciu zasadniczej lub okresowej służby wojskowej,
– niezgłoszenie przez pracownika powrotu do pracy w ciągu 7 dni po rozwiązaniu stosunku pracy z wyboru u innego pracodawcy.

Jak wygląda sytuacja pracownika w przypadku aresztu?
Pozostawanie pracownika bez pracy w okresie między wygaśnięciem stosunku pracy z powodu pobytu w tymczasowym areszcie, a podjęciem pracy, nie uważa się za przerwę w zatrudnieniu, pociągająca za sobą utratę uprawnień uzależnionych od nieprzerwanego zatrudnienia.

Wypowiedzenie umowy z powodu częstego chorowania

Nadużywanie zwolnień lekarskich niestety staje się coraz bardziej powszechne, co znacznie utrudnia funkcjonowanie przedsiębiorcom. Nie da się bowiem ukryć, że dłuższa nieobecność pracownika w pracy zaburza funkcjonowanie firmy, jednak czy jesteśmy uprawnieni do zwolnienia takiej osoby i zastąpienia go innym pracownikiem?

Pracodawca co do zasady nie może rozwiązać umowy z pracownikiem przebywającym na zwolnieniu lekarskim. Kodeks Pracy przewiduje jednak możliwość natychmiastowego rozwiązania umowy z pracownikiem w przypadku, gdy nieobecność z powodu choroby trwa dłużej niż 3 miesiące bez względu na to czy był to jeden okres, czy kilka zsumowanych okresów, a także, gdy nieobecność była dłuższa niż łączny czas pobierania z tego tytułu wynagrodzenia, zasiłku lub świadczenia chorobowego.

Możliwe jest także wypowiedzenie umowy z powodu częstych chorób i po zakończeniu długiej nieobecności z przyczyny choroby, której czas był niewystarczający aby rozwiązać umowę w trybie natychmiastowym. W takiej sytuacji konieczne jest jednak udokumentowanie, że częsta nieobecność dezorganizuje pracę w firmie.

Forma zatrudnienia pracownika – umowa o pracę

Przedsiębiorca zatrudniając pracownika ma do wyboru kilka forma zatrudnienia. Wybór w głównej mierze uzależniony jest do charakteru pracy oraz specyfiki działalności. Najczęściej wybieraną formą zatrudnienia jest umowa o pracę. Tego typu zatrudnienie regulowane jest przepisami Kodeksu Pracy. Do zasad wynikających z zatrudnienia pracownika na podstawie umowy o pracę powinni stosować się wszyscy pracodawcy nie naruszając praw zatrudnianego.

Umowa o pracę zobowiązuje pracodawcę do:
– zapewnienie minimalnego wynagrodzenia o pracę;
– zachowania określonego przepisami prawa sposobu zatrudnienia pracownika oraz jego ewentualnego zwolnienia;
– przestrzegania prawa dotyczącego płatnego urlopu pracownika;
– stosowania uregulowanego prawa pracy;
– wypłacenia wynagrodzenia w przypadku choroby pracownika;

W jaki sposób można zatrudnić pracownika?

Wypowiedzenie umowy o pracę

Wypowiedzenie umowy o pracę jest jednostronną czynnością prawną skutkującą rozwiązaniem nawiązanego wcześniej stosunku pracy. Wypowiedzenie musi być sporządzone w formie pisemnej niezależnie od tego czy dotyczy pracownika, czy pracodawcy.

Okres wypowiedzenia:
1. w przypadku umowy na czas nieokreślony albo określony:
a) 2 tygodnie – zatrudnienie krócej niż 6 miesięcy
b) 1 miesiąc – zatrudnienie co najmniej 6 miesięcy
c)3 miesiące- zatrudnienie co najmniej 3 lata

2.w przypadku umowy zawartej na okres próbny
a)3 dni robocze – okres próbny nie przekracza 2 tygodni
b) 1 tydzień – okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie
c) 2 tygodnie – okres próbny wynosi 3 miesiące.

Jeżeli rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło bezprawnie to pracownikowi przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach lub o odszkodowanie.

Formy zatrudnienia pracownika

Przedsiębiorcy, którzy zastanawiają się nad zatrudnieniem pracownika do swojej firmy mają do wyboru kilka form zatrudnienia. Zazwyczaj forma zatrudnienia, którą wybierze pracodawca zależy od specyfikacji prowadzonej działalności oraz charakteru pracy i kosztów zatrudnienia.

Jedną z najczęściej wybieranych form zatrudnienia jest umowa o pracę, która regulowana jest przez Kodeks pracy. W umowie określone są prawa i obowiązki pracownika i pracodawcy. Wybierając tę formę zatrudnienia pracodawca musi zagwarantować pracownikowi: minimalne wynagrodzenie, prawo do płatnego urlopu wypoczynkowego, wynagrodzenie chorobowe oraz uregulowany czas pracy.

Często wybierane są również umowy cywilnoprawne, które regulowane są przez Kodeks cywilny. Do umów tych zaliczamy:

• umowę zlecenie,
• umowę o dzieło,
• umowę agencyjną,
• kontrakt menadżerski.

Umowy cywilnoprawne są często wybieraną formą zatrudnienia pracownika, ponieważ charakteryzują się niższymi kosztami ponoszonymi przez przedsiębiorcę oraz swobodą wykonawcy w wyborze sposobu wykonania pracy.

 

Dla przypomnienia – wpis dotyczący renty z tytułu niezdolności do pracy.

Nowelizacja Kodeksu Pracy

Sejm uchwalił już nowelizację Kodeksu Pracy, rząd i związki zawodowe zgadzają się z zaproponowanymi rozwiązaniami. Już niebawem w życie wejdzie nowelizacja dotycząca między innymi terminu podpisywanie z zatrudnianym pracownikiem umowy.

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami pracownik ma obowiązek podpisać umowę najpóźniej w pierwszym dniu swojego zatrudnienia. Nagminnie powtarzająca się sytuacja, w której pracodawca w czasie kontroli zapytany o to dlaczego jego pracownik nie ma umowy tłumaczy się, że jest on dopiero pierwszy dzień, skłoniła do podjęcia próby uregulowania tej kwestii.

Od teraz pracodawca będzie zobowiązany do podpisania umowy z nowym pracownikiem nim ten rozpocznie wykonywania jakichkolwiek czynności stanowiących przedmiot pracy.

Za złamanie tego przepisu pracodawcy grozi kara grzywny w wysokości od jednego do 30 tysięcy złotych.

W nowelizacji uregulowane zostaną również sprawy związane z młodocianymi pracownikami, zostaną w niej też zawarte czynności tzw „lekkie”, które może on wykonywać.

Rodzaje umów o pracę i cywilnoprawnych

Początkiem licznych obowiązków z zakresu kadr i płac jest podpisanie umowy, na której mocy zatrudnia się pracowników. Form umowy o pracę jest kilka, a każda z nich rządzi się swoimi prawami. Przepisy, dotyczące tych umów można znaleźć w Kodeksie Pracy.

Do umów o pracę zalicza się następujące rodzaje:

• umowę na czas nieokreślony 
• umowę na czas określony 
• umowę na zastępstwo,  
• umowę na okres próbny.

Niestety dla przedsiębiorcy zawarcie umowy o pracę wiąże się z bardzo licznymi obowiązkami oraz kosztami (są nimi głównie składki na ubezpieczenie społeczne). Z tego powodu umowy o pracę są mniej popularne. Wiele przedsiębiorców decyduje się na zawarcie umowy cywilnoprawnej. 

Również umowy cywilne występują w różnych rodzajach, a zasady ich sporządzania są określone przez przepisy Kodeksu Cywilnego. Do umów cywilnoprawnych zalicza się:

• umowę-zlecenie,  
• umowę o dzieło,  
• umowę agencyjną,  
• kontrakt menadżerski.